Alle ballen in de lucht houden, roeien met de riemen die je hebt, inleveren, onderhandelen, zelf de regie nemen, grenzen aangeven, voelen of je nog op de juiste weg bent, twee stappen vooruit, een stap terug, zorgen dat je niet leeg loopt. Er is boosheid, angst, verdriet, teleurstelling, onzekerheid, gevoelens van onmacht, schuld en schaamte. Het vraagt emotioneel het uiterste van je.
Ouders van thuiszitters zullen dit herkennen. Het is een zwaar en lang traject.
Vanaf dat mijn kind in groep 1 zat, is mijn zoektocht begonnen en ik ben er nog lang niet. Hij is nu 16 en gaat al 4 jaar niet naar school.
HOE IS HET GEKOMEN, HOE IS HET GEGAAN?
Mijn zwangerschap is volgens het boekje verlopen, behalve het eind. Mijn kind wilde niet draaien, lag dwars, waardoor hij geboren is met een keizersnede. Ik was toen 41 jaar en werd moeder van een gaaf brullend jongetje.
Al tijdens mijn zwangerschap voelde ik vlinders maar toen hij eenmaal geboren was, was ik opslag verliefd. Wat een geschenk!
Ik had al de nodige levenservaring opgedaan. Na een een onbezorgde jeugd (dat dacht ik toen), goede opleidingen, wat omzwervingen over de aarde, een huwelijk van 7 jaar, verschillende banen, nieuwe relaties, was ik klaar voor het moederschap.
Na een half jaar klapte de relatie met de vader van mijn kind en stond ik er alleen voor. Gelukkig had ik een eigen huis, een baan in het onderwijs en mensen die mij ondersteunden.
Er was pijn en verdriet vanwege de scheiding maar ook voldoende kracht en energie om zelf verder te gaan.
Mijn kind ontwikkelde zich voorspoedig. Het was een vrolijk, nieuwsgierig en onderzoekend ventje die geneigd was zijn eigen gang te gaan. In de buurt had hij vriendjes en zijn interesse ging uit naar de natuur.
Totdat hij naar school moest.....
De juf in groep 1 wist niet wat ze met hem aan moest. Mijn kind deed niet zoals de rest.
De juf in groep 2 wist het wel. Zij had zelf ook van die "dwarsliggers".
De juf in groep 3 werd gillend gek. Op hoge poten ging ze naar haar leidinggevende. ,, Of hij eruit, of ik eruit!" Waarop de directie zei: ,, Oké, hij eruit."
Zo belandde mijn kind in het Speciaal Onderwijs, een school gespecialiseerd in autisme. Van een vrolijk, nieuwsgierig en onderzoekend ventje veranderde hij in een boos, opstandig en tenslotte apathisch jongetje dat niets meer deed.
De school verklaarde zich handelingsverlegen en adviseerde psychiatrie.
Ik ging dwars tegen het advies in. Ja, ook ik ben een dwarsligger, en koos voor een particuliere school. Het kostte een duit, we moesten verhuizen, maar het was passend want mijn kind werd weer vrolijk en ging weer met plezier naar school.
Helaas zag deze school niet welke positieve sprongen mijn kind maakte en verklaarden ook zij zich handelingsverlegen. Zonder pardon, schreven zij mijn kind uit.
Ik kreeg mijn kind toen nergens meer ingeschreven. Niemand durfde het nog aan en zo werd mijn kind op 11 jarige leeftijd thuiszitter. Ik moest een beroep doen op vrijstelling van onderwijs-leerplicht.
11 jaar is jong. Je kunt je kind dan niet alleen laten. Dus ik stopte met mijn baan in het onderwijs waardoor ik ook thuiszitter werd.
Huis verkocht, baan opgezegd, een uitkering....
Ik zocht naar peers voor mijn kind en vond een onderwijs-zorg instelling. Hiervoor moesten wij wel weer verhuizen. Met de peers ging het goed maar het stuk passend onderwijs lukte niet.
De conclusie van onder andere de instelling was: trauma door de vele afwijzingen. Ze twijfelden ook aan mij als opvoeder en deden een zorgmelding bij Veilig Thuis.
ERVARINGEN
Man wat een zee aan ervaringen deed ik op!
Hoe werkt het onderwijssysteem?
Hoe werkt leerplicht?
Hoe vraag ik een PGB aan?
Wat kan een onderwijsconsulent voor ons betekenen?
En wat doet een onderwijszorgconsulent?
Wat kan het samenwerkingsverband voor ons betekenen?
Hoe zet ik een eigen school op?
Hoe werkt het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG)?
Wat doe je als het CJG iets anders voor je wil dan dat jij denkt dat nodig is?
Hoe gaat Veilig Thuis en SAVE in zijn werk?
Hoe werkt Jeugdzorg?
Wat doet het met je kind wanneer hij steeds van omgeving moet veranderen?
Wat doet het met je kind als hij of zij in zorgtrajecten belandt?
Hoe blijf ik in mijn eigen kracht staan?
Hoe zorg ik dat ik in mijn vertrouwen blijf?
Wat kunnen de Facebook groepen voor mij betekenen?
NIET GEZIEN EN NIET GEHOORD
Bij alle scholen en instanties sta je alleen te knokken voor je kind. Opgeven is geen optie. Het gaat immers om het welzijn van je kind.
Op heel veel plekken worden jij en je kind niet gezien en niet gehoord.
Ze weten het allemaal beter.
VRAGEN, ANTWOORDEN EN NOG MEER VRAGEN
Je piekert je suf. Waar vind ik de juiste hulp?
Hoe kunnen ouders van thuiszitters elkaar helpen?
Hoe zorg ik er voor dat ik niet geïsoleerd raak?
Hoe kom ik op voor mijn kind zonder in conflict te raken?
Is het misschien mijn schuld dat het zover gekomen is?
Zit het in de genen?
Drop-outs en misfits, wat hebben zij gemeen?
Hoe doen andere landen het?
Wat leren wij van ouders van thuiszitters en van de thuiszitters zelf?
DE TOEKOMST
Hoe het gaat aflopen, dat weet ik niet. Ik weet wel dat thuiszitters eigenlijk klokkenluiders zijn. Zij vertellen ons dat het anders moet en anders kan. Zij vertellen ons dat wij kritisch mogen kijken naar onszelf en naar onze omgeving. Dus in die zin levert thuiszitten heel veel op.
WAT KAN IK ZELF DOEN?
Vanuit vertrouwen en met hulp en steun van verschillende partijen, een luisterend oor, door los te laten wat ik niet kan veranderen, door te kijken naar mijzelf, door de ontwikkeling van mijn kind te volgen en te ondersteunen, volgen wij ons eigen pad.
Het vraagt om liefde, lef en doorzettingsvermogen. Het resultaat heb ik niet in handen maar ik probeer mijzelf zo goed mogelijk te maken. Het zal niet gaan zoals ik dat het liefst zou wensen maar gaan zoals het komt. Uiteindelijk gaat het erom mijn kind, mijzelf, het leven te accepteren zoals het is.
Ingrid Verkuil
OUDERS VAN THUISZITTERS, WAT ZIJN VOOR JULLIE DE GEVOLGEN?
OUDERS VAN THUISZITTERS, WAT LEVERT HET JULLIE OP?